Historycy datują początek zasiedlenia dzisiejszej Pragi na epokę neolitu. W rzeczywistości powstanie tego grodu związane jest z siedzibą czeskich władców – Zamkiem Praskim, który założono w 870 r. To właśnie w IX wieku ród Przemyślidów objął we władanie tereny Czech i Moraw.
Na lewym brzegu Wełtawy zbudowali oni Zamek Praski, który od tego momentu stał się ich siedzibą. Wraz z przyległymi mu terenami tworzył on obecną historyczną dzielnicę Pragi – Hradczany. 100 lat później została wzniesiona twierdza Wyszehrad. Praga w owym czasie stała się ważnym ośrodkiem międzynarodowego handlu. Od 973 roku Praga została siedzibą biskupstwa, które podlegało metropolii mogunckiej. Pod koniec XI wieku obecnie znany Rynek Staromiejski był świetnie funkcjonującym targowiskiem. Ród Przemyślidów władał w Pradze aż do 1306 roku. Dzięki niemu Praga została rozbudowana i zmodernizowana, a także otoczona nowymi fortyfikacjami. Powstał wówczas również klasztor na Strahovie i klasztor rycerzy św. Jana. Natomiast kupcy i rzemieślnicy wznieśli po drugiej stronie rzeki miasto nazwane później Małą Straną. Obecnie na jego obszarze rozciąga się Praskie Stare Miasto. Oba miasta powstałe na przeciwległych stronach Wełtawy bardzo między sobą rywalizowały. Niechęć podsycały różnice kulturowe dzielące obie społeczności.
Na przestrzeni kolejnych lat szlachta i duchowieństwo powoływały wywodzących się z niemieckiego dworu władców, którzy niestety mało interesowali się losami i rozwojem Pragi. Ten obojętny stosunek do miasta zmienił się, gdy tron czeski objął Karol IV. To za jego panowania miasto zaczęło rozkwitać na nowo. Tuż po ogłoszeniu Karola IV cesarzem Niemiec (1355 r.) Praga zyskała status rezydencji cesarskiej i tym samym stała się jednym z najważniejszych centrów politycznych i kulturalnych ówczesnej Europy. W 1344 roku biskupstwo praskie zostało wyniesione do rangi Arcybiskupstwa. Wówczas Karol IV pragnąc pogodzić dwie zwaśnione strony oraz zjednoczyć powstałe po obu stronach rzeki Wełtawy miasto, kazał wybudować most nazwany od jego imienia mostem Karola. Do dziś jest on jedną z najważniejszych wizytówek Pragi. Drugim bardzo ważnym zabytkiem powstałym również z inicjatywy Karola IV jest Katedra św. Wita. W okresie swojego panowania władca ten powołał także do życia pierwszy uniwersytet w środkowej Europie – Uniwersytet Karola (Carolinum). Obecnie uczelnia ta nadal jest najbardziej prestiżowym uniwersytetem w Czechach.
Po śmierci Karola IV, w 1378 roku, rozpoczął się burzliwy okres w dziejach stolicy Czech. Pod koniec XIV wielu pojawił się tu Jan Hus i wygłaszał kazania, w których potępiał postępującą sekularyzację kościoła katolickiego. Jego nauki poparł król i prosty lud. Wytworzył się wówczas ruch o charakterze społeczno-narodowym, ponieważ Husowi sprzeciwiali się kapłani kościoła i możnowładcy. W 1415 roku po soborze w Konstancji Jan Hus został spalony na stosie. W tym samym czasie na terenie całych Czech zaczęły wybuchać protesty jego popleczników. Apogeum tych wystąpień miało miejsce w 1419 roku, kiedy po odmowie wypuszczenia uwięzionych husytów, z okien ratusza Nowomiejskiego wyrzucono kilku urzędników (tzw. defenestracja praska). Następnie Husyci wybrali nowe władze oraz powołali własną armię. Wkrótce opanowali oni cały kraj. Po zawarciu pokoju z katolikami tron objął król Jerzy z Podiebradów (1458 r.). Pod jego rządami zniszczona wojną Praga powróciła do dawnej świetności.
Niestety Czechy nie cieszyły się długo swoją niezależnością. Gdy na tron wstąpił Ferdynand I z dynastii Habsburgów, wydał on rozkaz splądrowania całej Pragi. W tym czasie husyci utracili swoje pozycje, cofnięto także przywileje, zaś pozycja kościoła katolickiego została umocniona.
Kolejny z władców – Rudolf II – uczynił z Pragi swoją rezydencję i przyczynił się do rozwoju artystycznego oraz architektonicznego tego miasta. W czasie jego panowania, a następnie również jego brata, zaostrzył się konflikt pomiędzy katolickimi władcami a czeskimi husytami. Doprowadziło to do kolejnej defenestracji 23 maja 1618 roku, a później do wojny trzydziestoletniej. Niestety naród czeski przegrał walkę i przez następne trzy wieki dynastia Habsburgów rządziła z Wiednia całą Europą Środkową, zaś Praga straciła na znaczeniu.
Ludność Pragi ponownie stała się aktywna od wiosny ludów w 1848 roku. W tym czasie miało miejsce tzw. Czeskie Odrodzenie Narodowe. Jego architektoniczne skutki można podziwiać do dziś m.in. w Domu Miejskim, Teatrze Narodowym i Muzeum Narodowym. W roku 1918 proklamowano Republikę Czechosłowacką i Praga stała się stolicą państwa.
W 1938 roku, po przyłączeniu przez hitlerowskie Niemcy Sudetów, rozpoczął się upadek pierwszej republiki. 15 marca 1939 roku wojska niemieckie wkroczyły do Pragi. Ustanowiono wówczas Protektorat Czech i Moraw, zaś Słowacja uzyskała pozorną niepodległość. Podczas II wojny światowej Praga nie zaznała większych zniszczeń. Uszczerbku doznało tylko północne skrzydło Ratusza Staromiejskiego.
W 1968 roku doszło tu do tzw. Praskiej Wiosny, będącej efektem pogłębiającego się kryzysu gospodarczego i politycznego w kraju. Niestety zryw ten został krwawo stłumiony. W listopadzie 1989 roku wybuchła tu „aksamitna rewolucja”, na czele której stanął Václav Havel. Po tych wydarzeniach nastąpiły zmiany w gospodarce i polityce.
Postaciami związanymi z Pragą są urodzeni tu: Franz Kafka, Václav Havel, Helena Vondráčková.
Dziękujemy mieszkania na sprzedaż bielsko-biała oraz Nowe domy i inwestycje mieszkaniowe za wsparcie techniczne dla strony.
Jeszcze nie ma żadnych komentarzy